کمی خودمانی

این مطلب را قدری خودمانی میخواهم بنویسم؛ به هر حال یک چیزهایی هست که باید برای خودمان هم در نظر بگیریم و بین خودمان درباره ی آن به گفتگو بنشینیم. در جایگاهی نیستم که بگویم لازم است این را بخوانید؛ اما فکر میکنم، بشود بگویم که حداقل خواندنش هم بی فایده نباشد!

در این مطلب خودمانی، راهکارهای کلی ادامه کار را در ذکر کرده ام. و متنظر راهکارهای شما هم هستم!

هر روز چندین بار با دقت و تأمل زیاد، متن اصلی نامه رهبر معظم انقلاب را مرور کنید

شاید باورش برای شما آسان نباشد، اما واقعیت ماجرا این است که نگارنده ی این متن، که سعی میکند هر چه از دستش بر بیاید برای این جنبش انجام بدهد، برای این که لحظه ای از خط و ماجرای اصلی که در کار است فاصله نگیرد، لازم دارد هر روز چندین بار با دقت و تأمل زیاد، متن اصلی نامه رهبر معظم انقلاب را برای خودش مرور کند و درباره ی آن، بیشتر فکر کند؛ و با رفقا درباره ی آن بحث کند و تبادل نظر!

آینده ی کار را برای خود ترسیم کنید

لازم دارد آینده ی کار را برای خودش ترسیم کند و توانایی ها و این پتانسیل بسیار بزرگ و غیرقابل وصفی را که در بین سایر دوستان حاضر در جنبش(اعم از مترجمین عزیز، گرافیستهای پرکار و خستگی ناپذیر، فعالین شبکه های اجتماعی کم خواب و...) وجود دارد، در ذهنش ثبت کند و مدام مرور کند؛ باورش سخت است اما به نظر می رسد همه در کنار هم در حال انجام کارهای بزرگی هستیم؛ هرکس هر چه در توان دارد را خرج میکند و خستگی ناپذیر، در تدارک برنامه های بعدی خود است و «جالب این است که در این بین، همه با هم در حال رشد شخصیتی، فکری، تشکیلاتی و... هستیم.»

اما آنچه که این عضو کوچک جنبش، به عنوان حرف خودمانی با دوستانش میخواهد مطرح کند، این است که همه باید در هر لحظه، علاوه بر انجام عملیاتهای مختلفی که برعهده داریم(علاوه بر ترجمه متون، طراحی پوستر، تحرکات در شبکه اجتماعی و حتی علاوه بر تأمین محتوای همین بلاگ) انرژی خود را هر روز بازآفرینی کنیم؛

خودمان را برای کارهای بزرگتر آماده کنیم
باید خودمان را برای کارهای بزرگتر آماده کنیم؛ یک لحظه ذهن تان را معطوف کنید به این موضوع که «نامه رهبر معظم انقلاب، برای ما - و بهتر بگویم برای همه ی جهان- بسیار ناگهانی بود» اما به مدد الهی همه ما، توان مان را برای این مسئله به وسط میدان آوردیم و الحمدلله بشارت هایی را در جامعه و قبل از آن، در خودمان می بینیم؛
 تصور کنید، آن اتفاق موعودی که همه ما انتظارش را میکشیم، هم همین قدر ناگهانی خواهد بود؛ سرعت اتفاقات در دنیا، بسیار بیشتر از آنچه هست خواهد شد؛ و لازم است هر یک از ما، برای جا نماندن از این قافله، علاوه بر آن که عملیات هایی را انجام می دهیم(که این خود موجب رشد هر یک از ما می شود)، لازم است کارهای دیگری هم منحصراً برای رشد خود انجام دهیم؛

مطالعات خود را روزبروز بیشتر کنیم
باید مطالعات خود را روزبروز بیشتر کنیم؛ باید افق دید خود را به افق دید امام مان نزدیک کنیم و برای اینکار، اولین تکلیف ما، مطالعه در حوزه منظومه فکری رهبر معظم انقلاب است؛ پیشنهاد میکنم کتاب "دغدغه های فرهنگی" را همه ماهایی که در جنبش فعالیت میکنیم، با هر زمینه ی کاری که مشغول هستیم، حداقل یک بار به طور کامل(یعنی همراه با متون پی نوشت کتاب که اهمیت شان کمتر از متن اصلی کتاب نیست) با دقت مطالعه کنیم و حتی با دوستان نزدیک مان هم درباره آن بحث و گفت و گو کنیم!
وضعیت ما مثل یک گروه کوهنوردی است؛ میخواستم این مثال را باز کنم، اما یک لحظه به ذهنم آمد که این موضوع را رهبر عزیزمان بهتر از هر کسی برای ما تبیین کرده اند:

چیزهائی میتواند ما را موفق کند؟
" پیشرفت کشور را تسریع کنیم. امروز چه چیزهائی میتواند ما را موفق کند و چه چیزهائی میتواند برای ما مشکلات به وجود بیاورد؟ من یک مثالی بزنم: یک گروه کوهنورد را در نظر بگیرید که میخواهند خودشان را برسانند به قله‌ی برجسته‌ی این کوه که دارای منافع است، دارای افتخار است.
همّ آنها در درجه‌ی اول، پیش رفتن و کار کردن و تلاش کردن است. البته در راه ممکن است مشکلاتی پیش بیاید، خطرهائی وجود دارد. آنچه برای آنها در درجه‌ی اول ضروری است، عبارت است از اینکه تلاش کنند، کار کنند، تحرک داشته باشند، عزم راسخ داشته باشند، امید خود را از دست ندهند، نسبت به رسیدن به اهداف ناامید نشوند، صبر داشته باشند، برنامه‌ریزی داشته باشند، هشیاری و آمادگی برای مواجهه‌ی با مشکلات داشته باشند.
 ممکن است در هر راهی مشکلات و خطرهائی پیش بیاید، [...] سازوبرگ اصلی این حرکت عظیم و بزرگ عبارت است از همین عزم راسخ، همین امید، همین کار و تلاش پیگیر، همین برنامه‌ریزی، همین آمادگی و هشیاری. اگر این سازوبرگ اصلی وجود داشت، اگر این ارکان اصلی را دارا بود، این مجموعه‌ای که دارد حرکت میکند - در مثال ما، کوهنوردان؛ و در واقعیت، ملت ایران - بر تمام مشکلات فائق می‌آید و میتواند همه‌ی دشمنان خود را به زانو در بیاورد. اساس، این است.
اگر این سازوبرگ وجود داشته باشد، هیچ مشکلی به معنای واقعیِ کامل، مشکل نیست؛ هیچ خطری خطر نیست.
خطر واقعی چیست؟
خطر واقعی این است که ملت این سازوبرگ اصلی را از دست بدهد؛ یعنی روحیه‌ی کار و تلاش را از دست بدهد، دچار تنبلی شود؛ روحیه‌ی امید را از دست بدهد، دچار یأس شود؛ صبر و مقاومت را از دست بدهد، دچار شتابزدگی شود؛ برنامه‌ریزی را فراموش کند، دچار بی‌برنامگی و سردرگمی شود؛ اینها خطر است.
اگر یک ملتی توانست این روحیه‌ی برجسته‌ی خود را که آمیخته‌ای از امید و عزم و ایمان و تلاش و حرکت است، حفظ کند، هیچ مشکلی در مقابل او مشکل نیست" (برای مطالعه متن: ر.ک به اینجا)

با این توصیفات، به ضرورت افزایش سطح مطالعات مان می رسیم؛ جهت تأکید: مطالعه کتاب دغدغه های فرهنگی را فراموش نکنید. (در پایان متن، بد نیست تجربه ی موفق تیم خودمان را هم به شما پیشنهاد کنم)

ضرورت کار گروهی

همه باید خودمان را برای کارهای بزرگتر آماده کنیم؛ مثال کوهنوردی خودمان را در نظر بگیرید: در این مسیر که هدف آن رسیدن به قله است، گاهی ممکن است لازم باشد دست کسی را بگیرید و او را با خود همراه کنید؛ تدریجاً ضرورت کار گروهی مشخص می شود؛ که در آن هم افزایی نیروها رخ می دهد. همان طور که ما برای راه اندازی این بلاگ و عمل به تکلیف خود در این حوزه، قبل از هرچیز، سعی کردیم گروهی تشکیل دهیم و کارها را تقسیم کنیم و هر روز چندین و چند بار با هم مباحثه کنیم و گزارش هایی که شما دوستان از نتیجه ی کارها برای ما می فرستادید را تحلیل کنیم و در برنامه ریزی های بعدی در نظر بگیریم؛ به همین شکل، لازم است همه ی اعضای فعال جنبش، گروه ها را تشکیل دهند و در کنار تقسیم وظایف، با هم به بحث بنشینند و همزمان با عملیات، برنامه ریزی کنند؛

طرح ریزی حین عملیات، راهکار میانبر
برای اینکه بهتر مسئله برای تان روشن شود، بد نیست بدانید "طرح ریزی حین عملیات"، یکی از روش های بسیار مناسب و نتیجه بخش در پیش برد کارهای بلند مدت شناخته میشود؛ در این روش، بعد از طرح ریزی اولیه، در هر لحظه، سیستم مورد بازبینی قرار میگیرد و ایرادات آن شناسایی شده و مدل بهینه ی سیستم، روز به روز بهبود پیدا میکند؛ در این روش، به این دلیل که طرح و برنامه، همزمان با عملیات انجام می شود، هم حرکت به سوی اهداف وجود دارد، و هم به دلیل همزمانی آنها با برنامه ریزی، این حرکت به سمت هدف، با اشتباه و انحراف حداقلی، و در عین حال با بیشترین سرعت ممکن محقق می شود.
البته اینها، بیشتر از آنکه مطالبی تئوریک محسوب شود، مسائلی است که ما در تجربه برای مان اثبات شده است و جالب اینکه بعدها متوجه شدیم که مثلاً این مسئله در برخی کتب مدیریتی مورد بررسی قرار گرفته و...
هر روز چندین بار با هم گفتگو کنیم
به عنوان آخرین بخش از این مطلب، فکر میکنم بد نباشد هر روز و یا هر چند روز، یک بار از این دست گفتگو ها با هم داشته باشیم؛ اینکه از فعل جمع در جمله ام استفاده میکنم، معنایش این است که منتظر حرفهای شما در همین موضوعات هستم و فکر می کنم لازم است همه ما با هم در این مباحث، همفکری کنیم و تجربه های مان را به اشتراک بگذاریم تا این طرح ریزی حین عملیات، برای همه و در کنار هم، اتفاق بیافتد.

پ.ن: اینکه برای نوشتن این مطلب، در بین نوشتنها، به دنبال پیدا کردن موضوع در صحبت های رهبری رفتم، یکی دیگر از نتایج این جنبش برای خودم ثبت خواهد شد: رجوع کردن به متن بیانات معظم له، برای توضیح یک مسئله.

تصویر خلاصه این مطلب: برای مشاهده تصویر در ابعاد اصلی، روی آن کلیک کنید

مدل گروه مطالعاتی:

حدود4سال قبل گروه مطالعاتی تشکیل داده شد و هر هفته به شکل منظم، اعضا طی جلسه ای درمورد مطالب مطالعه شده ی هر کتاب(که اتمام گروهی هر کتاب حدود یک ماه به طول می انجامید) مباحثه می کردند و با گفت و گوی چند جانبه، مطالب به شکلی مطلوب در ذهن اعضا شکل میگرفت.
در این روش، هر هفته، یک نفر مسئول ارائه بخشی از کتاب مورد بحث می شود و محدوده ی مربوط به خودش را ارائه میکند و سایر اعضا در مباحث شرکت می کنند و ایرادات و اشکالات احتمالی که در حین مطالعه در ذهن شان رخ داده است را مطرح میکنند و طی گفتگوها، ابعاد مسئله ی مطرح شده بهتر مشخص می شود و جالب است بدانید بعد از 4سال، تیم اولیه ای که از حدود8 نفر تشکیل میشد، امروز به بیش از 10 حلقه ی مطالعاتی با تعداد اعضای حدود20 نفر در هر حلقه رسیده است. ضمناً لازم است تذکر دهم که نیازی نیست که به دنبال خروجی هایی نظیر مقاله و... از این جلسات باشید؛ نفس این نوع مطالعه، به خودی خود خروجی محسوب می شود؛ تصور کنید که هر یک از اعضای حاضر در گروه، با افراد زیادی در طول روزهای دیگر مرتبط است و اثری که این مطالعات در شکل گیری چارچوب های فکری او داشته و باعث رشد فکری او شده است، در رفتارهایش نمود خواهد داشت.(مصداق بارز کونوا دعات الناس بغیر السنتکم)

برای دیدن در سایز اصلی، روی تصویر کلیک کنید