بیش از 100 روز از ارسال نامه امام خامنه ای به جوانان اروپا و امریکای شمالی می گذرد؛ بد نیست فعالیت های گذشته ای که انجام گرفته را مرور کنیم و همچنین، نگاهی دقیقتر به آینده داشته باشیم!
در این مطلب، برخی نکات برای افرادی که در جنبش نشر نامه فعالیت داشته و دارند، برای تأثیرگذاری بیش تر و هدفمندتر و شاید تا حدی هم، اصلاح و همگرایی نگاه ها ذکر خواهد شد ان شاءالله
یکی از مواردی که در این بلاگ تا بحال به طور جدی و مشخص به آن اشاره نکرده ام، نشر شبکه های موبایلی است؛ البته گهگاه در مورد نشر جنبش در بین نیروهای داخلی و هم فکر این مسئله مطرح شد، اما آنچه در این جا باید درباره ی آن گفته شود، ارتباط با مخاطب غربی از طریق این شبکه هاست. (شبکه هایی مثل تانگو، وایبر، تلگرام، واتسپ و...)
البته برخی از فعالین جنبش، راهکارهایی ارائه کرده اند؛ اما هنوز نیاز به ایده هایی جهت تکمیل این فرایندها هستیم؛ در حال حاضر، در حال جمع بندی پیشنهاداتی که از قبل ارائه شده-با مراجعه به فعالین و مشورت با آنها- هستم.
برای تکمیل و بهینه سازی راهکارهای این موضوع، لطفاً نظرات و ایده های خود را جهت استفاده از شبکه های موبایلی برای بلاگ ارسال کنید. چنانچه به افراد صاحب نظر و باسابقه در این زمینه ها دسترسی دارید، حتماً از نظرات آنها نیز استفاده کرده و راهکارهای مربوطه را ارسال کنید.
منتظر ایده ها و نظرات تان در این زمینه برای تدوین یک مجموعه راهکارهای موثر و بدون نقاط ضعف هستم.
طی ارتباطاتی که در جریان نشر نامه ی امام خامنه ای انجام شد، برخی سوالات و شبهات از جانب مخاطبین غربی در پاسخ به دعوتی که شما از آنها کرده اید، رخ داد.
بعضی از این سوالات را تا به حال در این بلاگ ذکر کردید و سعی کردم با ارتباط با اساتید و صاحب نظران، پاسخ هایی اولیه آنها را با شما به اشتراک بگذارم؛
با توجه به درخواستهای صورت گرفته، تصمیم گرفتم از شما مخاطبین و فعالین این جنبش، دعوت کنم تا:
شبهات و سوالاتی را که در گفتگوی با مخاطبین غربی به آنها برخوردید، برای این بلاگ ارسال کنید
تا با فراهم شدن بانک سوالاتی که هر یک از ما به آنها برخورده ایم و انتشار پاسخ هر سوال، فعالیت های یک دیگر را تقویت کنیم.
*این سوالات و شبهات، به اساتید و صاحب نظران هر حوزه ارائه خواهد شد و پاسخ کارشناسی آنها، در بلاگ منتشر می شود ان شاءالله.
قبل از شروع: بخاطر بدقولی که (در اثر بروز مشکلی برای شخص نویسنده ی بلاگ) در انتشار این مطلب رخ داد، عذرخواهی ام را بپذیرید.
اصل بحث:
همانطور که در مطلب قبل گفته شد، برخی آسیبهای روند فعلی فعالیتها به نظر نگارنده ی این مطالب رسید(که در سه بخش کلی قابل ارائه است) که در حد وسع خود سعی میکنم آنها را با شما در میان بگذارم.
اولین موضوع در این همفکری را تحت عنوان زیر، در نظر گرفته ام:
دخالت دادن برداشتهای شخصی به جای توجه به متن اصلی نامه و تبعات آن
یکی از مواردی که باید به آن اشاره کنم، به وجود آمدن برخی "قرائت های شخصی" از نامه ی رهبری در بین ماست؛ به این معنی که بعضی از دوستان،(احتمالا طی تجربیات خود) به این نتیجه رسیده اند که نامه ی امام خامنه ای را "دعوت به اسلام" دیده اند و از این رو، با در نظر گرفتن دلایلی، تصمیم به تبلیغ تشیع و اسلام و... گرفته اند. اینکه اگر ما دعوت به تشیع نکنیم دام وهابیت وجود دارد و...
اولین "گزارش فکر" تحت عنوان "گزارش دهی قرارگاهی" حدود 2 هفته پیش بر روی بلاگ قرار داده شد؛ ایده ی کلی این گزارش دهی، این بود که:
برای انجام کارهای بلند مدت، نیاز به تدوین یک برنامه بلند مدت و به دنبال آن، ایجاد یک ساختار توانمند برای اجرای برنامه ریزی هاست؛ یکی از اصلی ترین بخش های هر ساختار، ایجاد یک شبکه ی نظارتی است که همه ی اعضاء در هر لحظه بتوانند نقاط قوت و ضعف کارها را مرور کنند.
به طور خلاصه آنچه در گزارش شماره 1 آمده بود، در دو موضوع کلی ارائه شد:
و قصد دارم دومین گزارش فکری را برای شما تدریجا قرار دهم و قبل از آن، باید بگویم منتظر گزارش های قرارگاهی شما هستم.
این مطلب به طور کلی به چندین بخش تقسیم میشود:
پ.ن: قرار بود 25 بهمن این مطلب روی بلاگ قرار بگیرد؛ اما اتفاقاتی رخ داد که باعث شد نتوانم این وظیفه را انجام بدهم؛ عذرخواهی ام را بپذیرید.
قبل از متن اصلی:
قرار بود اینجا هر چه به جنبش نشر نامه امام خامنه ای مرتبط است را با هم در میان بگذاریم؛ اما در این یکی دو روز، حوادثی رخ داد که مبنایی تر از آن بود؛ میگویم مبنایی تر، چرا که "برای ما که خود را امت امام خامنه ای می نامیم، آنچه باعث حضورمان در این جنبش بود، اجرایی کردن سخنان امام خامنه ای در میدان عمل بود"؛ ساده تر و خودمانی تر بگویم: درست است که محتوای نامه به خودی خود، از طرف هر کس صادر میشد، شایسته ی نشر و گسترش بود، اما آنچه باعث شد همه ی ما در این برهه ی زمانی این کار را انجام دهیم، بالاتر از محتوای نامه، شخص ارسال کننده ی نامه، یعنی امام مان بود.
جمع شدیم تا این کار را انجام بدهیم، با در نظر گرفتن هر چه که الزامات دارد و باید فراهم کنیم، به قدر وسع مان!
این ها را گفتم تا برسم به این مسئله که سخنان روز گذشته ی رهبر معظم انقلاب در دیدار با پرسنل نیروی هوایی، نقاط جدیدی را برای ما مشخص و در واقع اظهر من الشمس کرد.
حدود دو هفته از آغاز به کار جنبش نشر نامه رهبر معظم انقلاب می گذرد و در این مدت، هر یک از ما فعالیت هایی انجام داده ایم که به اشتراک گذاشتن این تجربیات بعد از گذشت این مدت، به نظر کاری ضروری می رسد؛ از این رو از همه ی شما دعوت میکنم تا تجربیات خودتان در هر یک از حوزه های فعالیت جنبش نشر نامه امام خامنه ای را برای این بلاگ ارسال کنید.
این تجربیات می تواند شامل
فعالیت های تبلیغی در جبهه خودی برای افزایش همراهان جنبش،
تولید محتوا(پوستر، فیلم، متن و...) و همچنین
ارتباط با مخاطبین غربی باشد.
یکی از سوالاتی که در میانه ی راه با مشخص شدن ابعاد بزرگتر نشر نامه ی رهبر انقلاب با آن مواجه شدیم، این بود که:
با وجود این که بعضی از ما نه خود را برای ایجاد ارتباطات بین المللی آماده کرده بودیم و نه بر روی شناخت عمیق و هدفمند منابع اسلامی و محتواهای دینی تمرکزی داشتیم، چرا در چنین شرایطی امام خامنه ای باید انتشار چنین نامه ای را با این ملزومات - هر دو مورد بالا از ملزومات نشر این نامه بودند و هستند- کلید بزنند؟
کمک شما دوستان در کامل شدن ابعاد پاسخ این سوال در ذهنم منجر به این شد که آن را با شما در میان بگذارم:
در روز گذشته، یکی از سوالات اساسی و بلکه اساسی ترین سوالی که در این حرکت مطرح می شود را مطرح کردم؛ سوالی که در ذهن همه ی ما به نحوی از ابتدای کار وجود داشته و برای توضیح اهمیتش نیاز به هیچ شرحی ندارد:
مراحل بعد و به طور کلی، آینده ی این جنبش، چگونه باید باشد؟
همانطور که برخی از شما دوستان، در نظرات ارسالی تان، پاسخ این سوال را مطرح کرده اید، به نظر می رسد مراحل کلی کار جنبش نشر نامه رهبر انقلاب، برای آن که کاری ابتر و کم اثر نباشد، می بایست ساختاری مشابه آن چه در ادامه ارائه می شود داشته باشد:
